 Wysłany: Pią 13:15, 05 Gru 2008 Temat postu: |
|
Dzięki Gosiu!! powodzonka na waszych warsztatch. gdyby nie szkoła to i do Ciebie bym zawitała na warsztaty  |
|
| Wysłany: Czw 22:17, 04 Gru 2008 Temat postu: |
|
| Justynko, pozdrawiam i życzę dużo zdrowia |
|
| Wysłany: Czw 17:04, 04 Gru 2008 Temat postu: |
|
ja nie mogłabym ani razu an roratach w tym tyfodniu  bo leże cały czas w domu... a tak bardzo bym chciała... bardzo szybko mi ten adwent mija..juz prawie tydzień zleciał... |
|
| Wysłany: Czw 16:06, 04 Gru 2008 Temat postu: |
|
Jestem ciekawa jak przeżywacie adwent  Czy ktoś z was chodzi na roraty    mi się udało jak na razie 2 razy być 
fajnie informacje o adwencie, a także i pięknej adwentowej pieśni "Rorate caeli" znalazłam na stronce http://www.roraty.art.pl/r1 jakby ktoś chciał posłuchać tej pieśni to może ją znaleźć tu: http://odsiebie.com/pokaz/1044071---d2d5.html tylko trochę zwłoszczona łacina tu jest  |
|
| Wysłany: Sob 0:10, 29 Lis 2008 Temat postu: |
|
| Dzięki Monia!!! kusisz tym pączkiem... kusisz!!! | |
| Wysłany: Pią 23:10, 28 Lis 2008 Temat postu: |
|
| Opowiadanie: (za liturgia.wiara.pl)
Medytując w swej grocie w Himalajach, Guru otworzył oczy i ujrzał niespodziewanego gościa siedzącego tuż przed nim — był to opat słynnego klasztoru. „Czego szukasz?", spytał Guru. Opat rozpoczął szczegółową, smutną opowieść. Kiedyś jego klasztor był znany w całym zachodnim świecie; jego cele były wypełnione młodymi kandydatami i świątynia rozbrzmiewała śpiewem mnichów. Teraz ludzie już więcej nie tłoczą się, aby zaspokoić swe duchowe potrzeby, młodzi kandydaci nie zgłaszają się, świątynia jest cicha. Pozostała tylko grupka mnichów, a ci wykonują swe obowią¬zki z ciężkim sercem. Oto, co opat chciał wiedzieć: „Czy to z powodu jakichś naszych grzechów, klasztor tak bardzo podupadł?" „Tak", odparł Guru. „Z powodu grzechu niewiedzy". „Na czym on polega?" „Jeden z was jest Mesjaszem w przebraniu, a wy o tym nie wiecie". To powiedziawszy, Guru zamknął oczy i powtórnie zagłębił się w medytacji. Podczas trudnej podróży powrotnej, serce opata biło szybko na myśl o tym, iż Mesjasz, sam Mesjasz wrócił na ziemię i był tam, w jego klasztorze. Jak to się stało, że Go nie rozpoznali. Który z nich to może być? Brat kucharz? Brat zakrystian? Brat skarbnik? Brat przeor? Nie, to nie on, niestety, jest zbyt niedoskonały. Ale przecież Guru powiedział, że Mesjasz jest w przebraniu. Czy te niedoskonałości nie są tym właśnie przebraniem? Gdy o tym myślę, każdy w klasztorze ma jakieś wady. I jeden z nich ma być Mesjaszem? Po powrocie do klasztoru, zebrał mnichów i powiedział im co odkrył. Patrzyli jeden na drugiego z niedowierzaniem. Mesjasz? Tutaj? To niewiarygodne. Ale ma tu być w przebraniu. Więc, całkiem możliwe. A gdyby tak był On tym, a tym? Albo tym, o tam? Albo... Jedno było pewne, jeśli Mesjasz był wśród nich w przebraniu, było mało prawdopodobne, aby mogli Go rozpoznać. Zaczęli więc traktować siebie nawzajem z szacunkiem i względami. „Nigdy nie wiadomo", mówili przestając z sobą, „może to właśnie ten." W rezultacie atmosfera w klasztorze zaczęła tryskać radością. Wkrótce tuziny kandydatów szukały przyjęcia do zakonu — i znowu świątynia rozbrzmiewała świętym i radosnym śpiewem mnichów, rozgrzanych duchem Miłości. Co za pożytek z oczu, gdy serce jest ślepe?. |
|
| Wysłany: Pią 22:53, 28 Lis 2008 Temat postu: |
|
| Justa ładne rzeczywiście przecież już niecały miesiąc do świąt |
|
| Wysłany: Pią 22:40, 28 Lis 2008 Temat postu: |
|
Małe co nieco o Adwencie 
http://liturgia.wiara.pl/?grupa=6&art=1137747801&dzi=1115658682  |
|
| Wysłany: Pią 22:17, 28 Lis 2008 Temat postu: |
|
| "Czekanie" ks. J.Twardowski
Popatrz na psa uwiązanego przed sklepem o swym panu myśli i rwie się do niego na dwóch łapach czeka pan dla niego podwórzem łąką lasem doi oczami za nim biegnie i tęskni ogonem pocałuj go w łapę bo uczy jak na Boga czekać |
|
| Wysłany: Pią 22:11, 28 Lis 2008 Temat postu: Nasze oczekiwanie... |
|
Błogosławiony ten, kto czuwa...
 |
|